تفاوت مدیتیشن و مراقبه و تمرکز در چیست؟
تمرکز پیام آور هوشیاری است.
مدیتیشن پیام آور وسعت است.
مراقبه پیام آور یگانگی جدایی ناپذیر است.
در ادامه توضیحات کاملی در این باره درج شده است.
بدون کمک مدیتیشن (مراقبه) بشر نمی تواند به سطح کمال و فرشته بودن خویش دست یابد.
بدون کمک مدیتیشن فرد نمی تواند خود را از بند ذهنیات آزاد کند و به رهایی از فناپذیری یا جاودانگی دست یابد...
مدیتیشن نردبان اسرارآمیزی است، که فرد را از زمین به بهشت، از اشتباه به حقیقت، از تاریکی به روشنایی، از درد به سرور، از بی قراری به صلح و آرامش، از جهالت به دانش و از فنا به زوال ناپذیری می رساند.
مراقبه پروسۀ سادۀ مشاهده ذهنتان است، نه مقابله و نه کنترل ذهن بلکه فقط ماندن در آنجاست، به عنوان شاهدی خاموش.
هر آنچه از ذهن ات می گذرد تنها مشاهده کن بدون هیچ تعصبی در برابر آن.
هیچ نامی بر آن نگذار؛
نگو که
این نبایست که به ذهن من بیاید،
این فکری زشت و ناپسند است،
و این فکری زیبا و مقدس است.
نباید قضاوت نمایی و باید همانگونه عاری از قضاوت باقی بمانی؛
زیرا لحظه ای که آلوده به قضاوت شدی، مراقبه را از دست خواهی داد.
در درون ما مرکزی وجود دارد که از هر نوع محدودیت مبراست.
در واقع دروازه ای است به سوی آزادی مطلق.
جایی که ما را به فراسوی محدودیتها و فضای گسترده بیکران سوق می دهد.
در آنجا نشانی از اندوه نیست و تنها چیزی که حس می شود برکت و سرور بی پایان است.
اما پیش از اینکه انرژی حیاتی ما به آن مرکز برسد در اطراف آن منحرف می شود.
🧿 مراقبه بهترین راه رساندن انرژی حیاتی به درون مرکز هست.
🧿 اشو - تعلیمات تانترا
وقتی انسان از طریق بالا بردن آگاهی و درک و فهم، نسبت به گذشته‌ها دلتنگی نکند،
و میل به خیال‌بافی در مورد آینده را نیز رها کند، "زمان" محو می‌شود.
با از بین رفتن زمان، ناگهان "ذهن" ناپدید می‌شود.
و وقتی که ذهن نباشد، "سکوت" تجربه می‌شود.
و در آن سکوت، ماوراء ناشناخته در شما نفوذ می‌کند.
در آن سکوت است که ملاقات با خدا رخ می‌دهد،
و شادی و سرور و برکت نصیبتان می‌شود.
قلمرو خداوند در سکوت نهفته است.