تفاوت مدیتیشن و مراقبه و تمرکز در چیست؟
تمرکز پیام آور هوشیاری است.
مدیتیشن پیام آور وسعت است.
مراقبه پیام آور یگانگی جدایی ناپذیر است.
در ادامه توضیحات کاملی در این باره درج شده است.
تمرکز به معنی هوشیاری و مراقبت است. در اطراف و درون همه ما دشمنانی وجود دارد. ترس، شک، نگرانی و اضطراب، همگی دشمنان درونی ما هستند که سعی دارند آرامش و آسایش ذهنی را از ما بدزدند.
وقتی یاد بگیریم که تمرکز کنیم، ورود به درون ما برای این دشمنان سخت می شود. اگر شک به درون ذهن ما نفوذ کند، قدرت تمرکز او را تکه تکه می کند. اگر ترس به درون ذهن ما رخنه کند، قدرت تمرکز ترس را دور خواهد کرد. درست همین حالا ما محکومیم به افکار مخرب، غیر شفاف و مبهم، اما روزی خواهد رسید، که به خاطر قدرت تمرکزمان، افکار مغشوش کننده از ما دور خواهند شد.
اگر ما بر اساس یک ویژگی الهی مانند نور یا آسایش یا موهبت مدیتیشن کنیم، یا اگر در شکل انتزاعی بیکرانی، ابدیت یا جاودانگی مدیتیشن کنیم، آنگاه همواره احساس می کنیم که یک قطار سریع السیر به درون ما وارد می شود، با اینکه که این قطار دائما در حال حرکت است، در آسایش، نور یا موهبت مدیتیشن می کنیم. ذهن ما در یک وسعت یا بیکرانی آرام و ساکت است، اما حرکتی وجود دارد؛ قطار به شکل بی پایانی به سمت هدف در حرکت است. ما یک هدف را تجسم می کنیم، و مدیتیشن ما را به آنجا می برد.
و اما تفاوت مدیتیشن و مراقبه ، در مراقبه، به این شکل نیست. در مراقبه ما کل هستی و هدف نهایی را در اعماق هستی احساس می کنیم. وقتی مراقبه می کنیم احساس می کنیم که در درون خودمان کل هستی را با نور بی کرانش، آسایش، رحمت و حقیقتش داریم. هیچ فکر، شکل و ایده ای وجود ندارد.
در مراقبه همه چیز ادغام شده و به شکل یک جویبار آگاهی در می آید. در بالاترین شکل مراقبه ما احساس می کنیم که هیچ چیز به جز خود آگاهی وجود ندارد؛ ما با آگاهی مطلق یکی هستیم. اما در بالاترین شکل مدیتیشن یک حرکت پویا وجود دارد که در آگاهی ما امتداد دارد. ما کاملا از چیزی که در دنیای درون و بیرون اتفاق می افتد آگاهیم، اما تاثیری از آن نمی گیریم. در مراقبه نیز ما از آنچه در دنیای بیرون و درون اتفاق می افتد تاثیر نمی پذیریم، اما کل وجود ما بخشی از گوهر هستی می شود، گوهری که ما در اعماق درونمان داریم.
ما تمرکز می کنیم زیرا می خواهیم به هدف دست پیدا کنیم. ما مدیتیشن می کنیم چون می خواهیم در قلب هدف زندگی کنیم. ما مراقبه می کنیم چون می خواهیم با هدف یکی شویم.
