زندگی جهان چرخیدن است - بومرنگ کارما چیست؟

این زندگی جهان چرخیدن هاست.

تمام آنچه در این دنیا رخ می دهد در یک حرکت دورانی در حال چرخش است و برای همین است که در اشعار و ادبیات از این عرصه گیتی با نام هایی همچون گردونه و چرخ یاد کرده اند. کارما ها در چرخه زندگی ما ثبت می شوند و حتما روزی به خودمان باز می گردند.

کارما همان بومرنگی ست که به نقطه ای دور یا نزدیک پرتاب می کنیم و می دانیم که در هر صورت به سمت خودمان باز خواهد گشت.

هر کار درستی که می کنید نتیجه ای خواهد داشت و اگر میخواهید در زندگی غرق در خوبی ها شوید، اعمال و افکار خوبی داشته باشید. هم کارمای خوب داریم، هم کارمای بد.

بنابراین تمام کارماها منفی نیستند. این ذات آدمی است که بر وقایع منفی زندگی اش تمرکز کند. اما اگر توجه مساوی به اتفاقات مثبت و منفی زندگی اختصاص دهیم، به استقبال قدرشناسی رفته ایم.

وقایع فوق العاده ای در زندگی همه ما وجود دارند اما طرز نگرش ما باعث می شود آنها را کم ارزش بدانیم.

هر نفسی که می کشید یک موهبت بسیار بزرگ و یک فرصت ستودنی ست که باید قدردان آن باشید. قدرشناسی با تجارب کارمیک خوب در زندگی در ارتباط است و در کمرنگ کردن اختلافات بومرنگ های انرژیک اثرگذار است.

با تمام وجودتان قدردان وقایع خوب زندگی باشید و لحظه ها را گرامی بدارید.

رهایی و راه کمال با کمک مدیتیشن (مراقبه)

بدون کمک مدیتیشن (مراقبه) بشر نمی تواند به سطح کمال و فرشته بودن خویش دست یابد.

بدون کمک مدیتیشن فرد نمی تواند خود را از بند ذهنیات آزاد کند و به رهایی از فناپذیری یا جاودانگی دست یابد...

مدیتیشن نردبان اسرارآمیزی است، که فرد را از زمین به بهشت، از اشتباه به حقیقت، از تاریکی به روشنایی، از درد به سرور، از بی قراری به صلح و آرامش، از جهالت به دانش و از فنا به زوال ناپذیری می رساند.

مراقبه پروسه ساده مشاهده ذهن

مراقبه پروسۀ سادۀ مشاهده ذهنتان است، نه مقابله و نه کنترل ذهن بلکه فقط ماندن در آنجاست، به عنوان شاهدی خاموش.

هر آنچه از ذهن ات می گذرد تنها مشاهده کن بدون هیچ تعصبی در برابر آن.
هیچ نامی بر آن نگذار؛
نگو که
این نبایست که به ذهن من بیاید،
این فکری زشت و ناپسند است،
و این فکری زیبا و مقدس است.

نباید قضاوت نمایی و باید همانگونه عاری از قضاوت باقی بمانی؛
زیرا لحظه ای که آلوده به قضاوت شدی، مراقبه را از دست خواهی داد.

سکوت ذهن و محو زمان

وقتی انسان از طریق بالا بردن آگاهی و درک و فهم، نسبت به گذشته‌ها دلتنگی نکند،

و میل به خیال‌بافی در مورد آینده را نیز رها کند، "زمان" محو می‌شود.

با از بین رفتن زمان، ناگهان "ذهن" ناپدید می‌شود.

و وقتی که ذهن نباشد، "سکوت" تجربه می‌شود.

و در آن سکوت، ماوراء ناشناخته در شما نفوذ می‌کند.

در آن سکوت است که ملاقات با خدا رخ می‌دهد،

و شادی و سرور و برکت نصیبتان می‌شود.

قلمرو خداوند در سکوت نهفته است.